رشته شیمی سنتز شیمیایی و شناسایی نانوکامپوزیتهای پلی(3-متیلتیوفن)/ SiO2 |
انگلیسی
79
فصل اول
کلیات پژوهش
بسیاری از پلیمرهایی كه در گذشته مورد استفاده قرارمیگرفتند پلاستیكها بودند. ویژگیهای این پلیمرها با فلزات تفاوتهای بسیاری دارد و این پلیمرها رسانای جریان الكتریكی نمیباشند. بنابراین تا مدتها تصور بر این بود که پلیمرها نارسانا هستند تا اینكه آلنجیهیگر[1]، آلنجیمكدیارمید[2] و هیدكیشیراكاوا[3] این نگرش را با كشف پلیمرهای رسانا تغییر دادند. پلیاستیلن[4] یک پودر سیاه رنگ است كه در سال 1974 به صورت یک فیلم نقرهای توسط شیراكاوا و همكارانش از استیلن با بهره گرفتن از یک كاتالیزگر زیگلر- ناتا[5] تهیه شد اما این پلیمر برخلاف ظاهر فلز مانندش رسانای جریان الكتریسیته نبود. در سال 1977 شیراكاوا، مكدیارمید و هیگر متوجه شدند كه بوسیلهی اكسیدكردن پلیاستیلن با بخار كلر[6]، برم[7] یا ید [8]فیلمهای پلیاستیلن تا 109 برابر رساناتر میشوند (شیراکاوا وهمکاران، 1977). این واكنش با هالوژنها به دلیل شباهت با فرایند دوپهشدن نیمهرساناها دوپینگ نامیده شد. قدرت رسانایی فرم دوپهشدهی پلیاستیلن S.m-1105 بود كه بالاتر از پلیمرهای شناخته شدهی قبلی قرار داشت. سرانجام در سال 2000 جایزهی نوبل شیمی به آنها به خاطر كشف پلیمرهای رسانا اهدا شد. این اكتشاف باعث شد دانشمندان توانایی تركیب ویژگیهای نوری و الكترونیكی نیمهرساناها و فلزات را با ویژگیهای مكانیكی و فرایندپذیری آسان پلیمرها پیدا كنند. بنابراین توجه بسیاری از پژوهشگران به این زمینه جلب و این امر باعث رشد سریع و چشمگیر آن شد. مزایای استفاده از پلیمرهای رسانا در وزن كم، ارزان بودن و از همه مهمتر فرایندپذیریِ آسان آن هاست. رسانایی الكتریكی این مواد حدواسط بین نیمهرساناها و فلزات میباشد. شکل (1-1) این محدوده را نشان میدهد.
در واقع پلیمرهای رسانا، پلیمرهایی هستند كه بدون افزایش مواد رسانای معدنی قابلیت رسانایی جریان الكتریسیته را دارند (سیتارام و همکاران[9]، 1977). همانگونه که در شکل (1-2) نشانداده شده از جمله مهمترین این پلیمرها پلیاستیلن(PA) ، پلیپارافنیلن[10] (PP)، پلیآنیلین[11] (PANI)، پلیپایرول[12] (PPy)، پلیتیوفن[13] (PTh) و مشتقات آن ها میباشند (کمپبل و همکاران[14]، 1977).
یک ویژگی كلیدی و مهم پلیمرهای رسانا حضور پیوندهای دوگانه مزدوج در طول زنجیر پلیمر است. در مولكولهای مزدوج پیوندهای بین اتمهای كربن به صورت یک در میان یگانه و دوگانه هستند. در این مولكولها هر پیوند یکگانه شامل یک پیوند سیگمای (σ) مستقر كه از یک پیوند شیمیایی قوی ساخته شده است میباشد علاوه بر این هر پیوند دوگانه شامل یک پیوند π غیرمستقر ضعیفتر هم هست است اما مزدوج بودن برای رسانایی این پلیمرها كافی نیست و دوپهشدن این پلیمرها نیز برای رسانا كردن آن ها لازم است.
امروزه این پلاستیكهای رسانا در صنایع مختلفی مانند پوششهای ضد خوردگی، سوپرخازنها، پوششهای آنتیاستاتیک و پنجرههای هوشمند كه مقادیر مختلف نور را از خود عبور میدهند مورد استفاده قرارمیگیرند. نسل دوم پلیمرهای رسانا در زمینههایی مانند ترانزیستورها، دیودهای نشركنندهی نور، نمایشگرهای تلویزیونی مسطح و سلولهای خورشیدی و غیره به كار میروند.
- مكانیسم رسانایی
الكترونهای غیرمستقر در ساختار پلیمرهای رسانای مزدوج از طریق همپوشانی اوربیتالهای π باعث ایجاد یک سیستم π پیوسته در طول زنجیر پلیمری با یک نوار ظرفیتی پر میشوند. بوسیلهی حذف الكترونها از این سیستم π (p-doping) و با افزایش الكترونها به آن (n-doping) یک واحد باردار به نام بایپلارون[15] ایجاد میشود. شکل
خرید فایل متن کامل این پایان نامه :
(1-3) دوپینگ نوع P زنجیر پلیتیوفن را نشان میدهد.
) بایپلارون تولید می کند (ویکیپدیا[16]). p شكل (1-3) گرفتن دو الکترون از زنجیر پلیتیوفن (دوپینگ نوع
بایپلارون ایجاد شده در طول زنجیر پلیمری حركت میكند و این امر باعث رسانایی جریان الكتریسیته در پلیمرها میشود. معمولاً دوپهشدن در پلیمرهای رسانا در سطوح بالاتری (%40-20) نسبت به نیمهرساناها (%1<) انجام میشود. برای تعدادی از نمونههای پلی(3-دودسیلتیوفن)[17] دوپهشده رسانایی S.cm-1 1000 مشاهده شده است (در مقایسه رسانایی مس تقریباًٌ S.cm-1 105×5 میباشد). عموماً رسانایی PThها كمتر از S.cm-1 1000 میباشد اما رسانایی بالا برای بسیاری از كاربردهای پلیمرهای رسانا لازم نیست (ماستاراگوستینو[18] و سودو[19]1990؛ احمد[20] و مکدیارمید، 1996).
- دوپهشدن و انواع آن
تزریق بار به زنجیر پلیمرهای رسانا (دوپهشدن) منجر به پدیدههای مهم و قابلتوجه بسیاری میشود (هیگر، 2001).
1-2-1- دوپهشدن شیمیایی
دوپهشدن شیمیایی پلیمرهای رسانا شامل انتقال بار شیمیایی (اكسیداسیون (p-type doping)، كاهش (n-typedoping)) بوسیله یک اکسنده خارجی میباشد که در شکل (1-4) نشانداده شده است (شیراکاوا و همکاران، 1977؛ چیانگ و همکاران[21]، 1977؛ چیانگ و همکاران، 1978).
شکل(1-4) دوپهشدن شیمیایی(هیگر، 2001).
وقتی سطح دوپهشدن به مقدار كافی بالا باشد ساختار الكترونیكی این پلیمرها مشابه فلزات میشود (هیگر، 2001).
1-2-2- دوپهشدن الكتروشیمیایی
در دوپهشدن الكتروشیمیایی الكترود بار لازم برای اكسایش و كاهش پلیمرهای رسانا را فراهم میكند و سطح دوپهشدن بوسیلهی ولتاژ بین پلیمر رسانا و جفت الكترود تشخیص داده میشود (هیگر و همکاران، 1979؛ جونز و همکاران[22]، 1979؛ بچ و همکاران[23]، 1979). شکل (1-5) دوپهشدن الکتروشیمیایی را نشان میدهد.
شکل (1-5) دوپهشدن الکتروشمیایی (هیگر، 2001).
1-2-3- دوپهشدن نوری
همانگونه که شکل (1-6) نشان میدهد در دوپهشدن نوری، پلیمرهای رسانا به صورت موضعی توسط جذب نور و جدایی بار اكسایش و كاهش پیدا میكنند.
شکل(1-6) دوپهشدن نوری (هیگر، 2001).
*در این معادله y تعداد جفت حفرههای الكترونی است (مکدیارمید، 2001).
فرایند دوپهشدن تحت تاثیر عوامل مختلفی مثل طول پلارون، طول زنجیر، انتقال بار به مولكولهای مجاور و طول رزونانسی میباشد (مبارکه و همکاران[24]، 2011). همچین ویژگیهای پلیمرهای رسانایِ دوپهشده هم بستگی به نوع و سایز مولكول دوپهکننده دارد (سینها و همكاران[25]، 2009؛ رینا و همكاران[26]، 2009). در سال 2009 سینها و همكارانش بیان كردند كه حلالیت PANI دوپهشده به سایز مولكول دوپهکننده وابسته است و با افزایش طول زنجیر دوپهکننده حلالیت آن افزایش مییابد (سینها و همکاران، 2009). جنگ و همكارانش[27] در سال 2004 PPy محلول در حلالهای آلی را با دوپهکننده هایی مثل نمكسدیمنفتالنسولفونیكاسید[28]، نمكسدیمدودسیلبنزنسولفونیكاسید[29]، نمكسدیمبوتیلنفتالنسولفونیكاسید[30] و نمكسدیمدی2-اتیلهگزیلسولفوسوكسینیكاسید[31] سنتز كردند (جنگ و همکاران، 2004). همچنین در سال 2008 گروه لیو[32] PPy دوپهشده با مونو و دیسولفونیكاسیدهاینفتالن را به صورت درجا تهیه كرده و پایداری حرارتی PPyهای دوپهشده با دوپهکننده های مختلف را بررسی كردند. نتایج نشان داد كه پایداری حرارتی PPy به مقدار زیادی بستگی به نوع و غلظت عامل دوپهکننده دارد (لیو و همکاران، 2008).
- ویژگیهای جدید و تكنولوژیهای جدید
فرم در حال بارگذاری ...
[یکشنبه 1400-05-10] [ 01:49:00 ق.ظ ]
|