کشاورزی پایدار نوعی کشاورزی است که در جهت منافع انسان بوده، کارایی بیشتری دراستفاده از منابع داشته و با محیط در توازن است، به عبارتی کشاورزی پایدار باید از نظر اکولوژی مناسب، از نظر اقتصادی توجیه پذیر، از نظر اجتماعی مطلوب و از نظر فرهنگی مورد قبول و قابل اجرا باشد (کهنسال و زارع،1378).

همچنین کشاورزی پایدار نیازمند تعهد و تغییر ساختارهای عمومی سیاسی، نهادهای دولتی، هنجارها و ارزش های اجتماعی و فرهنگی است، به بیانی دیگر می توان گفت که کشاورزی پایدار به معنای استفادهاز مناسب ترین روش تولید، مطابق با اکوسیستمهای طبیعی و همچنین با بیشترین میزان تولید، در کشاورزی است در حالی که در کشاورزی تجاری برای نیل به اهداف تولید کوتاه مدت از نهاده های کشاورزی به طور بی رویه استفاده می شود، این نهاده ها شامل کود، سم، زمین، آب، نیروی کار، سرمایه و فناوری است که استفاده های بی رویه از هرکدام، ناهنجاریهایی را به دنبال دارد با افزایش روزافزون جمعیت و نیازهای فراوان آنان از جمله غذا، کشاورزی به روش های ابتدایی و سنتی با بازدهی کم، دیگر جوابگو نیست، در طی سالهای گذشته با قطع درختان جنگلی و از بین بردن مراتع، سطح زیر کشت زمین های زراعی افزایش و با بهره گرفتن از تکنولوژی های صنعتی و روش های نوین کشاورزی تا حدودی این نیازها برآورده شده است، به کارگیری روش های شیمیایی و مکانیکی هرچند توانست کشاورزی را رونق دهد، ولی جاذبه های منافع کوتاه مدت کشاورزی تجاری به سیستم حساس و آسیب پذیر خاک، این اجازه را نداد که بگوید: چه مدت می توان ازاین روش کشاورزی استفاده کرد (کروز[1]،2004).

در کشاورزی تجاری بااستفاده بی رویه و نامتعادل از کودها و سموم که تخریب خاک و از بین رفتن موجودات خاکزی را در پی داشت، توان تولید و حاصلخیزی خاک کاهش یافته و نتیجه این روش کشاورزی، پایین آمدن کیفیت محصولات می باشد (ساد[2]،2007).

به طور کلی باید گفت: کشاورزی پایدار از اهدافی است که باید هرچه سریعتر به آن دست یافت و با استمرار آن نیاز به مواد شیمیایی گران و مخرب را کمتر کرد و با حفاظت از محیط زیست، موجودات و سلامتی جوامع زیستی از طریق برنامه ریزی دقیق، کشاورزی پایدار را حاصل نمود تا نسل های آینده بتوانند از شرایط مناسب محیطی برخوردار شوند و از نعمتهای آن بهره جویند، با توجه به عوامل و متغیرهایی نظیر ویژگیهای خاص الگوی زراعی، تناوب زراعی،تقویم عملیاتهای زراعی، تقویم آبیاری محصولات مختلف رایج، طیف وسیع ترکیبات کشت نباتات زراعی، محدودیت زمین های قابل کشا و رقابت جدی محصولات در کسب آب مورد نیاز بهترین روشی که در برگیرنده اطلاعات فوق برای بررسی رفتارهای زارعین و ارائه راه های بهینه سازی این فعالیت ها می باشد (باقریان و همکاران،1386).

مهمترین عمل قارچ های میکوریز جذب فسفر از خاکهای با ذخایر فسفر کم می باشد که این انتقال با بهره گرفتن از انتقال فعال از قارچ به سلول میزبان صورت می گیرد، عوامل مختلفی از قبیل نوع خاک، مقدار و نوع مواد آلی خاک، مقدار رطوبت،نور و حرارت در شکل گیری رابطه میکوریزایی موثر می باشند(پفلگر و لیندرمن[4]،1994).

اسید هیومیک در اثر تجزیه مواد آلی به ویژه مواد با منشا گیاهی بوجود می آید و در خاک، زغال سنگ و پیت یافت می شود و با وزن مولکولی 300000-30000 سبب تشکیل کمپلکس پایدار و نامحلول با عناصر میکرو می گردد(مکوئیک و همکاران[8]،2001). کاربرد اسید هیومیک در گیاه بصورت محلول پاشی و خاکی موجب افزایش هورمون های اکسین، سیتوکنین و جیبرلین در گیاه می شود (عبدل ماوگواد و همکاران[9]،2007).اسید هیومیک از طریق افزایش رشد گیاه به خصوص ریشه ها، میزان فتوسنتز، جذب عناصر غذایی، سطح برگ، بیوماس گیاهی و نفوذ پذیری بافت های گیاهی می شود(چن و اوید[10]،1990). کاربرد اسید هیومیک به صورت محلول پاشی و کاربرد در خاک و کارایی عناصر غذایی در گیاه می شود(ادنی و همکاران[11]،1998).

در این تحقیق سعی می شود تا به صورت علمی و با اندازه گیری صفات مختلف مرتبط با عملکرد نهایی محصول، تاثیر کودهای آلی و قارچ میکوریزا بر عملکرد و اجزا عملکرد دانه و نیز خصوصیات کیفی دانه جو و انتخاب بهترین رقم مورد استفاده در منطقه و اثر متقابل (رقم و کود آلی) ،(رقم و میکوریزا) و(رقم و کودآلی و میکوریزا) جهت افزایش حداکثر عملکرد دانه به کشاورزان منطقه مجن معرفی شود.منظور از کشاورزی پایدار حذف نهاده ها (سم و کود) نمی باشد.بلکه منظور استفاده بهینه از این عوامل(کودهای بیولوژیک) جهت کشاورزی مدرن و دقیق و تلفیق آن با کشاورزی سنتی می باشد. بطوریکه در طی چندین سال متوالی، شاهد یکنواختی در برداشت محصول باشیم.

بر این اساس اهداف ذیل در این مطالعه دنبال گردید:

خرید فایل متن کامل این پایان نامه :

1- بررسی اثر محلول پاشی اسید هیومیک و اسید بیومین بر عملکرد و صفات فیزیولوژیک

2- بررسی اثر قارچ مایکوریزا بر عملکرد و اجزا عملکرد جو.

3- بررسی انتخاب بهترین رقم در تیمار کودهای آلی در شرایط آزمایش

4- بررسی اثر محلول پاشی اسید هیومیک و اسید بیومین بر صفات فیزیولوژیک

1-2 کلیات جو

جو با نام علمی (Hordeum vulgare) یکی از قدیمی ترین غلات است که در مناطق معتدله دنیا کشت می گردد(ایران نژاد وشهبازیان،1384).

جو یکی از قدیمی ترین گیاهان زراعی می باشد که توسط انسان اهلی شده و در نقاطی از خاور نزدیک که کاوشهای باستان شناسی صورت گرفته همیشه با گندم دیده شده است، جو گیاهی است که دامنه انتشار و سازش اقلیمی وسیعی دارد ودر عین حال ارزش تجارتی آن به مراتب کمتر از گندم می باشد و به همین دلیل در نقاطی از مناطق خشک که میزان بارندگی بسیار اندک و غیرقابل پیش بینی و متغیر است و تکافوی تولید محصولات رضایت بخش گندم را نمی کند زراعت می شود، جو که برای تولید دانه آن کشت می شود، مصارف بسیار زیادی در تغذیه انسان و دام دارد، ارزش علوفه ای دانه جو، قابل مقایسه با ارزش علوفه ای دانه ذرت می باشد، در بعضی از نواحی دنیا، دانه های جو غذای اصلی تعداد زیادی از مردم می باشد. کاه جو در تغذیه دام مورد استفاده قرار می گیرد و ارزش علوفه ای آن بیشتر از کاه گندم است (نورمحمدی و همکاران،1383).

جو در مقایسه با گندم تحمل بیشتری به خشکی و بیماریها دارد و در شرایط نامساعد محیطی و کمبود بارندگی، عملکرد آن بیشتر از گندم است، مقاومترین ارقام جو پاییزه از ارقام گندم های پاییزه به سرمازدگی های زمستانه حساس تر می باشند و بدین سبب جو پاییزه به استثنای مناطقی که زمستانهای ملایم دارند محصولی با قابلیت اعتماد کمتری نسبت به گندم پاییزه دارا می باشند (نور محمدی و همکاران،1383         ).

سطح برداشت جو ایران درسال زراعی 1388-1387 حدود 68/1 میلیون هکتار برآورد شده که 16/43 درصد آن آبی و 84/56درصد دیم بوده، که میزان تولید جو در این سالها حدود 45/3 میلیون تن برآورد شده است، استان خراسان رضوی با 65/13 درصد و استان هرمزگان با 08/0 درصد از کل اراضی جو کشور به ترتیب بیشترین و کمترین سطح این محصول را به خود اختصاص داده اند ، استان های کرمانشاه، لرستان، همدان، گلستان و اردبیل نیز به ترتیب با 80/10 ، 29/8 ، 32/6 ، 88/5 ، 94/4 درصد از اراضی برداشت شده جو کشور مقام های دوم تا ششم را دارا هستند (آمارنامه وزرات جهاد کشاورزی،1388).

1-3 مشخصات گیاه شناسی

جو یکی از گیاهان مهم تیره غلات گرامینه[14] است گیاهی از جنس هاردوم[15] و گونه ساتیوم[16] یا ولگار[17] می باشد، ریشه جو مانند سایر غلات افشان و سطحی است، حدود 61درصد ریشه آن درعمق 25سانتی متری اول خاک گسترش یافته وبندرت ریشه جو تا عمق 120 سانتی متری خاک نفوذ می کند، جو در ابتدای رشد شبیه یک گیاه علفی و بتدریج که رشد می کند ساقه و برگهای آن بوجود می آیند، ساقه جو ماشوره ای، شبیه ساقه گندم و گره دار است، برگهای جو باریک و به رنگ سبز روشن و دارای انتهای گرد (مدور) است، در صورتی که انتهای برگهای گندم تیز می باشد، از محل هرگره ساقه یک برگ خارج شده و نیام هر برگ قسمتی از ساقه را در بر می گیرد، در محل برخورد برگ به ساقه دو زائده بزرگ به نام گوشوارک (استیپول[18]) و یک زائده بیرنگ و نیمه کروی به طول 2 تا3 میلیمتر به نام زبانک (لیگول[19]) وجود دارد، زبانک لیگول در جو بلندتر از گندم می باشد (خدابنده،1389).

جو گیاهی است یک پایه و دارای گل آذین سنبله ای مرکب طول سنبله یا محور اصلی آن حدود 7 تا15 سانتی متر است، هر سنبله از سنبلک ها تشکیل شده و هر سنبلک دارای سه گل می باشد که در بعضی از انواع یک گل بارور می شود و این جوها دو ردیفه نام دارد، در برخی نیز دو گل بارور شده و جوهای چهار ردیفه را بوجود می آورند، در بعضی انواع هر سه گل بارور شده و شامل جوهای شش ردیفه می باشند، گلها در جو دارای سه پرچم و یک مادگی می باشند، جوگیاهی است خودگشن یا اتوگام گلدهی از قسمت تحتانی سنبله شروع شده و مدت آن حدود 5تا8 روز است (خدابنده،1389).

دانه جو به صورت گندمه است که در بیشتر انواع همراه با پوشه و پوشینه و در پاره ای از انواع لخت می باشد. بیشتر انواع جو رشیک دار می باشند، وزن هزاردانه در جوهای مختلف بین 35 تا75 گرم متفاوت است. طول یا اندازه جو به طور متوسط 8تا 11 و ضخامت آن 3 تا5/3 میلیمتر است ( کاظمی اربط،1386).